Şeker deyince aklınıza parlak, rengarenk, minik tatlı lezzetler geliyor değil mi? Hazır olun bu yazı, siyaha yakın kahverenginde, tuzlu-tatlı şekerlerle ilgili.

Onlar hayatıma, Hollanda’da büyüyen eşimle tanışmamla birlikte girdi. Tutkunu olduğu bu garip şekerler için gezmediğimiz alış veriş merkezi kalmadı. Hollanda’dan gelenlere sürekli sipariş verildi. Peki ben tadı beğendim mi? Kimi çeşitlerini evet, ama hala dişlerime yapışıp kalmasına sinirleniyorum.

İnternette şöyle bir araştırma yaparsanız; contaya benzer, tuzlu, kokusu kötü tanımlamaları ile karşılaşacaksınız. Hollanda Krallığı İstanbul Başkonsolosluğu’ndan aldığım bilgi ve yönlendirme ile size oldukça ayrıntılı bir yazı hazırladım. Gelin drop gerçeğini birlikte öğrenelim:

Drop tipik bir Hollanda lezzeti. Günümüzde lale, takunya ve yel değirmenleri ile birlikte ülkenin ulusal sembolleri arasında anılıyor. Aslında, ana maddesi olan meyan kökünün geçmişi Hollanda’ya dayanmıyor. Meyan kökü tarih boyunca pek çok imparatorluk, krallık ve medeniyet tarafından derde deva olarak kullanılmış.

Meyan kökünün 3000 yıllık uzun bir tarihi geçmişi var, tıp ve beslenme alanında kullanılagelmiş. Romalılar ve Yunanlılar, meyan kökü özünü, öksürük ve mide ülseri tedavisinde kullanmış. Hititler (M.Ö.1500) devrinde kullanılan bitkisel maddeler içerisinde, meyan kökü de geçiyor. Anadolu’da Hititlerden beri elde edilen meyan kökü, Doğu ve Batı ülkelerine satılmış. Her derde deva ve özellikle panzehir olarak uzun yıllar Çinliler tarafından kullanılmış ve halen de kullanılmakta.

Meyan kökü, askeri amaçlarla ilk kez, Roma İmparatoru Büyük İskender’in yaptığı seferlerde, askerin susuzluğunu gidermek için kullanılmış. Mısır Firavunu Tutankhamon’un mezarında da meyan kökü çıkmış. Meyan balı, Sultan III. Mehmet için hazırlanan “Terkib-i Şahi”nin terkibinde bulunan 6 maddeden biri. Osmanlı Dönemi’nde hem Avrupa’ya hem de Amerika’ya satışı yapılıyormuş.

1731 yılında, İtalyan Giorgio Amarelli bugün de kullanılmakta olan taze kök ve damla üretim sürecinden suyu çıkarmayı başarmış. 1760’ta İngiliz eczacı George Dunhill İngiltere’de satılan meyan köklü bir ilaç hazırlamış. Bu, Avrupa kıtasına açılan tüketimin başlangıcı olarak kabul ediliyor.

Bundan sonra aktaracaklarım drop yapımına açıklık getirir özellikte…
Meyan kökleri, sonbaharda hasat edilir, rendelenir ve kurutulur. Bol su içinde kaynatılıp kaplara dökülür ve bloklar halinde fabrikalara gönderilir. Drop üreticileri, blokları eritir ve şeker, jelatin, mentol, bal vb. ekler. Droplara ekşi ve tuzlu tadı veren amonyum klorür de bu aşamada karışıma ilave edilir. Ortaya çıkan hamur haldeki drop, kalıplara dökülür.

Hollanda’da çok fazla drop üreticisi var, en büyüklerinin sayısı 20. 2008 yılı rakamlarına göre Hollanda’da yıllık kişi başı drop tüketimi 2 kg civarında. Yılda 34 bin ton civarında drop üretildiği, bunun da 90 milyon avro ciroya karşılık geldiği tahmin ediliyor.

Yaklaşık 100 farklı çeşit drop var. Hollandalılar’ın yanı sıra İskandinavlar, Almanlar ve İspanyollar da bu şekerlere ilgi gösteriyor. Türkiye’de bazı alış veriş merkezlerinde yer alan şekercilerde droplara rastlamak mümkün. Ancak meyan köküne uzak bir millet değiliz tabii. Colanın meyan kökü içerdiğini biliyorsunuzdur. Bazı yörelerimizde de meyan kökü şerbeti bol bol tüketilir. Aslında içerdiği bir madde nedeniyle şekerden 50 kat kadar daha tatlı.

Bunca bilgiden sonra drop hakkında ne düşünüyorsunuz merak ediyorum doğrusu!

Kaynakça:
http://www.youtube.com/watch?v=metCxczn2Bg&feature=player_embedded
http://eten-en-drinken.infonu.nl/producten/18775-alles-over-drop.html
http://wapedia.mobi/nl/Drop
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2664/Nieuws/article/detail/368859/2009/10/07/Nederlander-at-vorig-jaar-2-kilo-drop-en-5-kilo-chocola.dhtml
http://nl.wikipedia.org/wiki/Drop
http://www.dropenzo.nl/drop-en-info/drop-en-geschiedenis/drop-en-geschiedenis.html http://www.ballikovan.com/ari-aricilik-bal-haberleri/meyan-bali-cok-faydali

Hollanda Krallığı İstanbul Başkonsolosluğu’na desteği için çok teşekkür ederim.